Η ποιότητα ζωής για παιδιά προσχολικής ηλικίας με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι χαμηλότερη σε σύγκριση με παιδιά από τον πληθυσμό ελέγχου. Όμως, η ποιότητα ζωής των παιδιών μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά χρησιμοποιώντας θεραπεία χωρίς φάρμακα.

Υπερκινητικότητα, δυσκολία συγκέντρωσης, παρορμητική συμπεριφορά και προβλήματα προσαρμογής στους κοινωνικούς βασικούς κανόνες. Αυτοί είναι μερικοί από τους τομείς στους οποίους τα παιδιά με ΔΕΠΥ παλεύουν και επηρεάζουν την καθημερινή τους ζωή.

Η μελέτη δείχνει ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν μειωμένη ποιότητα ζωής, ειδικά όσον αφορά την ψυχοκοινωνική πτυχή της ποιότητας ζωής σε σύγκριση με τα παιδιά χωρίς διάγνωση. Η ψυχοκοινωνική ποιότητα ζωής του παιδιού επηρεάζει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών και δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την κοινωνική, ψυχολογική και συναισθηματική ευεξία.

Ωστόσο, τα καλά νέα είναι ότι η ευημερία των παιδιών αυξάνει σημαντικά με τη θεραπεία.

Μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των παιδιών προσχολικής ηλικίας με ΔΕΠΥ μέσω στοχευμένων προσπαθειών. Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο των συμπτωμάτων, καθιστώντας ευκολότερο για ένα παιδί να διαχειριστεί και να απολαύσει την καθημερινή του ζωή.

Ταυτόχρονα, οι γονείς κερδίζουν περισσότερη αυτοπεποίθηση και το επίπεδο άγχους της οικογένειας τείνει να είναι χαμηλότερο. Αυτό έχει επίσης θετική επίδραση στην ποιότητα ζωής του παιδιού.

Η βελτιωμένη ποιότητα ζωής μπορεί να έχει αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση του παιδιού και να αυξήσει την πιθανότητα απόκτησης καλύτερων κοινωνικών δεξιοτήτων. Αργότερα στη ζωή αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να ολοκληρώσει την εκπαίδευση και να ενταχθεί στην αγορά εργασίας.

Πηγή: Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry

Βαχαβιώλου Φλωρεντία

Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια